ΒΑΘΕΙΑ ΤΟΜΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Μέσα από τις σελίδες του εχειρίδιου «Κομματοκρτία, το βαθύ κράτος της Ελλάδας» (στα βιβλιοπωλεία, συντόμως)   και του blog : http//:hkommatokratia.blogspot.com, αποκαλύπτεται η  βαριά ασθένεια της κομματοκρατίας*, από την οποία πάσχει όλα αυτά τα χρόνια της μεταπολίτευσης, η λειτουργία της δημοκρατίας, στο καθεστώς  πολιτικό σύστημα. 

                             * Ως "κομματοκρατία" ορίζεται η πολιτική νοοτροπία που προτάσσει το συμφέρον του κόμματος από το κοινωνικό όφελος και έχει καταστεί "κρατούσα άποψη" και αναπόσπαστο στοιχείο της τρέχουσας  πολιτικής πρακτικής.
     

Μία ασθένεια, που τελικά οδήγησε στην απώλεια της εθνικής κυριαρχίας μας επί ενός ζωτικού εθνικού χώρου, αυτού της Οικονομίας μας.  

Εδώ, στο σημείο αυτό, της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας μας, δηλαδή της Ελευθερίας μας να αποφασίζουμε ΕΜΕΙΣ για τη διαχείριση της Οικονομίας μας,  δεν μπορεί να μη σταθούμε.  Δεν είναι ένα συμβάν της καθημερινότητας, που μπορεί να περάσει «έτσι».  

Η απόκτηση και φύλαξη της εθνικής κυριαρχίας μας, πέραν του τεράστιου κόστους των δισεκατομμυρίων Ευρώ που απορροφά κάθε χρόνο, και στερεί τη βελτίωση της καθημερινότητας της Ελληνικής οικογένειας,  έχει κυοφορηθεί επί αιώνες, σε συνθήκες υποτέλειας, σκλαβιάς, διωγμού και πνιγμού της καταγωγής μας  και της ιδιοπροσωπείας μας, τρεφόμενη με τις ουσίες της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας, από τον ομφάλιο λώρο της λαμπερής ιστορικής κληρονομιάς μας. Έχει δε, «πληρωθεί», για τη γέννησή της,  με εκατόμβες νεκρών  και ανάπηρων κορμιών  Ελλήνων, σε εκατοντάδες πεδία αιματοβαμένων μαχών.          

Αυτό το γεγονός, καθιστά την εθνική κυριαρχία μας, αδιαπραγμάτευτη από εμάς, τους παρόντες, διότι δεν ανήκει σ’ εμάς, αλλά  στους (εκάστοτε) προηγούμενους και επόμενους Έλληνες.      

Αυτό, το μέγα  εθνικό κληροδότημα της εθνικής κυριαρχίας μας, δηλαδή της Ελευθερίας να ορίζουμε εμείς "τα του οίκου μας" δεν το σεβάστηκε η κομματοκρατία, όταν άρχισε να φορτώνει δάνεια στο κράτος, πάνω από τις δυνάμεις της Οικονομίας, προκειμένου να φέρει ή να διατηρήσει το κόμμα στην εξουσία με τον α, β, γ, τρόπο, με αποτέλεσμα την απώλεια αυτής της Ελευθερίας μας, στον, κατ' εξοχήν, στρατηγικό χώρο, αυτόν της εθνικής μας Οικονομίας.

Άρα, και μόνο γι αυτή την αιτία, το ζητούμενο από την κοινωνία, δεν μπορεί να είναι άλλο, από την οριστική εξάλειψη της αιτίας και των αιτίων, από τη διαχείριση των κοινών.     

Κι αυτό, χωρίς να συνυπολογίσουμε την, ιδίου μεγέθους καταστροφή, που συντελείται όλα αυτά τα χρόνια της "μεταπολίτευσης", από την αλλοτρίωση της προσωπικότητας της Ελληνικής κοινωνίας, με την επιβολή του μοντέλου ενός άφρονος, ασύδοτου και ανόητου, δανειοτρεφόμενου καταναλωτισμού, συνδυαζόμενου και με το πρότυπο ενός άκοπου (αλλά) στέρφου οφελιμισμού, που απονεύρωσε την παραδοσιακή δημιουργικότητα της φυλής, καθώς καλλιεργήθηκε υποδειγματικά από την ηγεσία της κοινωνίας, το πολιτικό προσωπικό, δηλαδή τους κομματανθρώπους.      

Οι δυνατότητες και οι επιλογές που έχει η Ελληνική κοινωνία να αντισταθεί και να ανατρέψει το περαιτέρω βούλιαγμα στο οικονομικό τέλμα και στην αξιακή οπισθοδρόμηση στην οποία η κομματοκρατία την οδηγεί εκ του ασφαλούς, δεν είναι πολλές.             

Το σίγουρο είναι ότι  δεν μπορούμε (διότι αντίκειται στη λογική) να εναποθέσουμε  την ανατροπή αυτής της κατάστασης, στο ίδιο το άρρωστο αυτό σύστημα που την γεννά και τη  αναπαράγει συνεχώς και αδιαλείπτως (ακόμη και τώρα, τις ώρες της εθνικής καταστροφής) παράγοντας οπισθοδρόμηση και  μαρασμό, αντί της προόδου που έχει ανάγκη η κοινωνία για την αναζωογόνησή της.        

Η κομματοκρατία, ως νοοτροπία και πρακτική (σύμφωνα με τον ορισμό που της δώσαμε προηγουμένως), πρέπει να αφανισθεί οριστικά και αμετάκλητα από τις πολιτικές διεργασίες και τη λειτουργία της Δημοκρατίας μας. Αυτό πρέπει να γίνει με έναν τρόπο που, αφ’ ενός να μην είναι παράνομος και αφ’ ετέρου να είναι προσιτός στον κάθε πολίτη, (ώστε να μπορεί, εύκολα, να πάρει μέρος στον αγώνα αυτό), σύντομος αλλά και εξαιρετικά αποτελεσματικός και να δίνει προοπτική και διέξοδο προόδου στην κοινωνία.

Ο τρόπος αυτός υπάρχει και προτείνεται αναλυτικά, στα κείμενα δύο ιστοτόπων. Του παρόντος και του http://syspan.blogspot.com ("ΕΛΗΝΩΝ ΒΟΥΛΗΣΗ").
 

Προτείνοντας  τον τρόπο αυτό,  πρέπει αρχικά, να λάβουμε υπ’ όψη μας ότι το καθεστώς πολιτικό σύστημα, είναι πολύ καλά οχυρωμένο μέσα στο πλέγμα νομοθεσίας που αυτό το ίδιο έχει υφάνει και οργανώσει, αλλά και στο πλέγμα συμφερόντων που έχει οικοδομήσει περίτεχνα, ώστε να προστατεύεται και να αναπαράγεται μέσα σε αυτό, με κύριο όπλο του, τη σύγχρονη εξουθενωτική και αποτελεσματικότατη προπαγάνδα που ασκούν τα ΜΜΕ.

Επειδή οι νόμιμες παραδοσιακές πολιτικές διαδικασίες για την ανατροπή της κατάστασης είναι χρονοβόρες, πολύπλοκες και μπλοκαρισμένες από την κομματοκρατία (ώστε κάθε απόπειρα ανατροπής της να πεθαίνει "εν τη γεννέσει της"),  πρέπει (όσοι πολίτες το αποφασίσουμε) να δράσουμε με έναν άλλο, καινοφανή και ριζοσπαστικό τρόπο, γρήγορα και αποτελεσματικά.  

Ο τρόπος αυτός, προβλέπει δύο ενέργειες που στοχεύουν στην εξάλειψη κάθε δυνατότητας εφαρμογής της καταστροφικής κομματοκρατίας, στη διακυβέρνηση του κράτους:

• Αρχικά, για την άμεση αναχαίτιση της  εφαρμογής της εγκληματικής αυτής νοοτροπίας και πρακτικής (αυτή της κομματοκρατίας) στην οποία, όπως καθημερινά διαπιστώνουμε, είναι δέσμιο το καθεστώς πολιτικό σύστημα, ακόμη και μετά την παράδοση του Εθνικού χώρου της Οικονομίας μας σε τρίτους. (ο τρόπος επίτευξης αυτού του στόχου, παρουσιάζεται στο Blogg: http://syspan.blogspot.com  " ΕΛΛΗΝΩΝ ΒΟΥΛΗΣΗ"
• Μετά την αναχαίτηση/ανατροπή της συνέχειας της εγκληματικής αυτής νοοτροπίας και πρακτικής, χρειαζόμαστε την πλήρη εξαφάνιση του καταστροφικού αυτού φαινομένου, από τον δημοκρατικό οργανισμό της κοινωνίας μας. Αυτό γίνεται με μία, απαιτούμενη, "βαθειά τομή στο Σύνταγμα" ώστε να εξαλειφθεί κάθε δυνατότητα επανάλειψης της ίδιας καταστροφικής διολίσθησης της Δημοκρατίας προς την κατεύθυνση μίας ( κρυπτόμενης υπό τον μανδύα της Δημοκρατίας) Ολιγαρχίας (πολιτικής και Οικονομικής) όπως συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα.  

- Πώς μπορεί να γίνει αυτό;   

Αναφερόμαστε σε μία Βαθειά τομή στο Σύνταγμα, που εξασφαλίζει τα εξής:

1.       Δημιουργεί μία Βουλή (Νομοθετική/Ελεγκτική Εξουσία) με πραγματικά ελεύθερη, αδέσμευτη και ανεξάρτητη γνώμη και  βούληση, (όπως την θέλει και το ισχύον Σύνταγμα), για να ελέγχει αμερόληπτα την εκτελεστική εξουσία (Κυβέρνηση) και να νομοθετεί αδιάβλητα, έξω και μακρυά από κάθε είδους κομματικές σκοπιμότητες και δουλείες, που κάποιες (πολλές) φορές, κρύβουν οικονομικές επιδιώξεις τρίτων, ευρισκομένων έξω από τη Βουλή, αλλά άμεσα συνδεδεμένων με τα κόμματα.
 

2.       Η Βουλή παύει να αποτελεί (όπως συμβαίνει σήμερα) όργανο του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος διότι θα παύσει το απαράδεκτο σημερινό φαινόμενο, ο ελέγχων και ο ελεγχόμενος (Kυβέρνηση και Βουλή, Εκτελεστική και Νομοιθετική εξουσία) να είναι το ίδιο πρόσωπο, (το κόμμα), γεγονός που, πέραν του ότι καταργεί τον πραγματικό έλεγχο, καταστρατηγεί το ίδιο το Σύνταγμα, με την κατάργηση της επιβαλλόμενης ανεξαρτησίας μεταξύ των τριών Εξουσιών (Νομοθετικής - Εκτελεστικής - Δικαιοσύνης). Νομιμοποιήθηκε έτσι, με δημοκρατικές διαδικασίες, η μη δημοκρατική λειτουργία των κορυφαίων θεσμών της Δημοκρατίας.  Το βλέπουμε, το ζούμε και τελικά αυτό είναι που πληρώνουμε (πανάκριβα) σήμερα, έστω και αν δεν έχει γίνει από όλους αντιληπτό.

 

3.     Καταργεί αυτομάτως και οριστικά την εμπορευματοποίηση της πολιτικής, δηλαδή  την εκλογή προσώπων στα ήπατα αξιώματα της Πολιτείας, με όρους εμπορεύσιμων προϊόντων (marketing, διαφημιστικά τρύκ, κλπ) στη χρήση των οποίων κυριαρχεί η αδιαφάνεια και η διαφθορά που εγκυμονεί η εξάρτηση της εκλογής του βουλευτή και του κόμματος, στις σημερινές συνθήκες εκλογής του

-          από τους χρηματοδότες τής διαφημιστικής καμπάνιας του και

-          από τη «μιντιοκρατία» και τους ιδιοκτήτες της
 

4.      Κόβει οριστικά και αμετάκλητα τον ομφάλιο λώρο, μέσω του οποίου η «μιντιοκρατία» (και η ολιγαρχία των αφεντικών της) μπορεί να ποδηγετεί την πολιτική εξουσία. Δηλαδή ματαιώνει οριστικά την ουσιαστική μεταβίβαση εξουσίας που γίνεται σήμερα από την Πολιτική προς το Χρήμα, το οποίο (με τη μορφή παροχής δημοσιότητας) προκαθορίζει τα πρόσωπα που θα απαρτίσουν το εκλόγιμο πόλιτικό προσωπικό, καθιστώντας την εκλογική διαδικασία, απλή ληξιαρχική πράξη της οριστικοποίησης μίας εκλογής που ήδη είχε συντελεσθεί  στις σελίδες των εφημερίδων και στις οθόνες των τηλεοράσεων. Ή μήπως υπάρχει κάποιος που αμφισβητεί ότι, εγώ, "που δεν με ξέρει ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας μου", θα εκλεγώ βουλευτής αν με "παίξουν" στο βαθμό που χρειάζεται (και μάλιστα "σικέ") οι εφημερίδες και τα κανάλια, τρείς-τέσσερις μήνες πριν τις επόμενες εκλογές;;;

 

5.       Καταργεί οριστικά κάθε δυνατότητα συνέχισης της οικογενειοκρατίας και, κατ’ επέκταση, της ημετεροκρατίας, ανοίγοντας έτσι τον (κλεισμένο) δρόμο στην αξιοκρατία, σε όλο τον κοινωνικό οργανισμό.  
 

6.       Απαλλάσσει οριστικά τον πολίτη από τη θέση του κομματικού ανδράποδου και του εξώνητου στον κομματικό ινστρούχτορα, επιστρέφοντας σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας, την (ταχυδακτυλουργικά) χαμένη της πολιτική Ελευθερία και  προσωπική αξιοπρέπεια.  
 

7.       Καταργεί, αυτομάτως, τη συνενοχή της συναλλαγής του πολίτη με το κομματικό σύστημα, σχέση που έχει καλλιεργηθεί τα χρόνια της μεταπολίτευσης, ως μέσον διαιώνισης της κομματοκρατίας .  
 

8.       Απελευθερώνει τις παραγωγικές ικανότητες της κοινωνίας (κυρίως των νέων), που ως  σήμερα είναι φαλκιδευμένες στον ευνουχισμό τους, καθώς ωθούνται στο γονυπετές προσκύνημα ενός ανέξοδου και άκοπου δημοσιοϋπαλληλισμού, πληρωμένου  με τον κομματικό εξανδραποδισμό, και τον ευνουχισμό τής δημιουργικότητας της κοινωνίας.   
 

9.      Παύει το απαράδεκτο γεγονός (που συμβαίνει εκτεταμένα σήμερα) της παροχής Δημοκρατικής νομιμοποίησης για μη Δημοκρατική λειτουργία, σε κρατικούς μηχανισμούς διάχυσης της Εξουσίας (όπως τα διάφορα συνδικαλιστικά άντρα και διάφορες, υπόπτου προελεύσεως και αποστολής ΜΗΚΥΟ.  
 

10.  Λύνει οριστικά τα δεσμά της Δικαιοσύνης με την κομματική εξουσία, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για μία, πραγματικά ανεξάρτητη, Δικαιοσύνη.  
 

Η εξασφάλιση της  πραγματοποίησης και ενός μόνο από τα παραπάνω απαριθμούμενα πλεονεκτήματα, που εξασφαλίζει η παρακάτω προτεινόμενη θεσμική αλλαγή, πρέπει να  κινητοποιήσει όλες τις Δημοκρατικές δυνάμεις της σημερινής Ελληνικής κοινωνίας, για την θέσπισή της.  

Η εξυγίανση και θωράκιση της Δημοκρατίας μας, από τον ευτελισμό της λειτουργίας της, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ανασύνταξη της κοινωνίας μας , εν όψει της μακρόχρονης και σκληρής μάχης που έχει να δώσει  για την έξοδο από το  οικονομικό και κοινωνικό τέλμα στο οποίο την έχει οδηγήσει, σε μεγάλο βαθμό, η αποσάθρωσή της, που οφείλεται αποκλειστικά στην προσβολή της  από το φαινόμενο της κομματοκρατίας (όπως αυτή ορίζεται στο παρόν). 

Με αυτές τις σκέψεις, προτείνεται η παρακάτω "βαθειά τομή στο Σύνταγμα" σαν βασικός καμβάς για την έναρξη ενός γόνιμου διαλόγου για την τελειοποίησή της.
 

Αυτά όλα, επιτυγχάνονται εύκολα και απλά, όχι με απαγορευτικές διατάξεις, αλλά μέσα από τον τρόπο λειτουργίας τού πολιτεύματος όταν, αντί ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, με εκλεγόμενο Κοινοβούλιο (που έχουμε σήμερα), οργανώσουμε τη Δημοκρατία μας σε

ΠΡΟΕΔΡΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,

με κληρωτή Βουλή.

Δηλαδή,

ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, θα εκλέγεται απ’ ευθείας από τον Λαό (και θα σχηματίζει Κυβέρνηση της επιλογής του, από τους αρίστους κάθε τομέα), ενώ οι βουλευτές, (που θα ελέγχουν την Κυβέρνηση) δεν θα εκλέγονται, αλλά θα κληρώνονται, μεταξύ όλων των Ελλήνων πολιτών.

Αυτή η (ριζοσπαστικά προοδευτική) οργάνωση και λειτουργία της Δημοκρατίας, αποτελεί πρόταση εφαρμογής  ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, καθώς η λαϊκή βούληση εκφράζεται μέσα στη Βουλή απ' ευθείας (αμέσως) από τον ίδιο τον λαό και όχι από ενδιάμεσους (όπως είναι τα κόμματα).
Σχετικά με το ρόλο των κομμάτων στη λειτουργία της σύγχρονης "Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας", θα πρέπει να παρατηρήσουμε δύο τινα:

1. Το κόμμα,  δεν αναφέρεται πουθενά  μέσα στο Σύνταγμά μας σαν θεσμός της Δημοκρατίας και μάλιστα απαραίτητος. Αναφέρεται παρεμπιπτόντως σε δύο - τρείς περιπτώσεις με πιό σημαντική την αναφορά στο άρθρο 29 του ΣτΕ, όπου λέει: " Άρθρο 29. 1 " Έλληνες πολίτες που έχουν το εκλογικό δικαίωμα μπορούν ελεύθερα να ιδρύουν και να συμμετέχουν σε  πολιτικά κόμματα, κλπ, κλπ." Αυτό και μόνο, δείχνει ότι η οργάνωση της Δημοκρατίας μέσα από κόμματα, αποτελεί , κακώς, ταμπού.
2. Το κόμμα, ως ενδιάμεσος μηχανισμός μεταφοράς και έκφρασης της λαϊκής βούλησης στον Νόμο (και στην εφαρμογή του), έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι λειτουργεί περισσότερο σαν παραμορφωτής της, παρά σαν εκφραστής της.  Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ο Νόμος (και η εφαρμογή του) λειτουργεί υπέρ των ολίγων "κατεχόντων" και εις βάρος των πολλών, του Δήμου, ο οποίος (υποτίθεται) ότι νομοθετεί υπέρ των δικών του συμφερόντων, όπως επιβάλλει η λογική. Το φαινόμενο αυτό, (το παραγόμενο αποτέλεσμα να είναι εις β΄λαρος του Δήμου και υπέρ κάποιων Ολίγων) δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα μας (όπου, ίσως, συμβαίνει σε μεγάλη έκταση και βάθος) αλλά παρατηρείται σε όλες τις χώρες που λειτουργεί η "αντιπροσωπευτική Δημοκρατία", με τον κοινοβουλευτισμό. Προφανώς  οι, αντίθετες με τη Δημοκρατία, δυνάμεις (όπως η ολιγαρχία του Χρήματος), έχουν βρεί τον τρόπο να αλώσουν (αλλού πολύ και αλλού λιγότερο) τον ενδιάμεσο αυτό, μηχανισμό.
3.  Εδώ, στην Ελλάδα, τα γεγονότα δείχνουν ότι η λειτουργία των κομμάτων, σαν γρανάζια λειτουργίας του κράτους, δημιουργούν πολύ περισσότερα και μεγαλύτερα προβλήματα, από την προσφορά θετικού έργου προς την κοινωνία. 
4. Τα κόμματα, εκείνο (τό μόνο)που μπορούν (και πρέπει) να προσφέρουν, είναι η θεώρηση της ιδανικής Πολιτείας και η πρόταση του τρόπου κατάκτησής της από την κοινωνία. Αυτό, μπορεί να διαμορφώνει την πολιτική ιδεολογία του πολίτη και της κοινωνίας. Κάθε άλλη ανάμιξή τους στη λειτουργία της Δημοκρατίας, έχει αποδειχθεί από εσφαλμένη έως ολέθρια. Άρα, χρειαζόμαστε (βαθειές) αλλαγές προς αυτή την κατεύθυνση.

Οι αλλαγές αυτές προϋποθέτουν τα εξής:

1.       Η εκλογή  του Προέδρου της Δημοκρατίας, θα γίνεται απ’ ευθείας από τον Λαό, ανά (π.χ) 5ετία.   
(-)   Υποψήφιοι Πρόεδροι Δημοκρατίας (μππορεί να) αναγορεύονται  Έλληνες πολίτες, Ελληνικής Ιθαγένειας, μετά την έγκριση της υποψηφιότητάς τους από τη Βουλή, ενώπιον της οποίας θα εκθέτει ο καθ’ ένας τους, τους λόγους και το πρόγραμμα της υποψηφιότητάς του.

(-) Υποψηφιότητες για το αξίωμα του ΠτΔ, θα  μπορούν να υποβάλλονται στη Βουλή (προς έγκριση από αυτήν)  μόνον από τους Δήμους, μετά από σχετική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου. (Ίσως θα πρέπει να υπάρξει ο περιορισμός της μίας υποψηφιότητας ανά Περιφέρεια της Χώρας, στην οποία θα καταλήγει μία διαδικασία επιλογής (που θα αποφασισθεί), μεταξύ προσωπικοτήτων των Δήμων της Περιφέρειας).      
(-) Η σύνθεση της κυβέρνησης θα είναι της απολύτου επιλογής ( και ευθύνης) του Προέδρου της Δημοκρατίας, μεταξύ των Ελλήνων πολιτών, ασχέτως αν είναι ή όχι μέλη κόμματος, (κάτι που θα ισχύει και για  τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας).      
(-)  Η επανεκλογή του ιδίου προσώπου, στην ΠτΔ,  θα επιτρέπεται άπαξ.   
(-)  Απαγορεύεται κάθε ιδιωτική χρηματοδότηση για την προεκλογική δραστηριότητα των υποψηφίων προέδρων. Οι προεκλογικές αυτές δαπάνες, θα καλύπτονται από το κράτος, που είναι υποχρεωμένο να παρέχει ισηγορία στους επιλεγέντες υποψηφίους.      

Οι λεπτομέρειες εκλογής και ανάδειξης του ΠτΔ θα διατυπωθούν, με την εκπόνηση του σχετικού Συντακτικού σχεδίου από Συνταγματολόγους.  
 

2.       Κατάργηση της εκλογής των βουλευτών και αντικατάστασή της  από την (περισσότερο δημοκρατική πρακτική) κλήρωση των βουλευτών, μεταξύ των Ελλήνων/Ελληνίδων πολιτών, ανά τακτά χρονικά διαστήματα (πχ ανά 12 ή 18 μήνες).    Ο τρόπος και η διαδικασία της κλήρωσης θα αποφασισθεί.  (Κατά τον Αριστοτέλη, η εκλογή των αντιπροσώπων/εκπροσώπων της λαϊκής θέλησης, νοθεύει τη Δημοκρατία, ενώ η κλήρωσή τους είναι ο πλέον δημοκρατικός τρόπος της  έκφρασης της λαϊκής θέλησης, αφού όλοι οι πολίτες , στη Δημοκρατία, θεωρούνται - και είναι - ίσοι μεταξύ τους). Έλληνες Πολίτες (Λυκειακής, τουλάχιστον, μόρφωσης και αποδεδειγμένης ύπαρξης του Μέσου Όρου της κριτικής ικανότητας), από 25 έως 65 ετών, έχοντας εκπληρώσει τη στρατιωτική τους υποχρέωση, θα κληρώνονται ανά 12 ή 18 μήνες, (αναλογικά με την πληθυσμιακή κατανομή ανά γεωγραφικό διαμέρισμα της χώρας, ή με άλλα κριτήρια που θα αποφασίσουν οι Συνταγματολόγοι που θα επιληφθούν της σύνταξης του νέου Συντάγματος) και θα προσφέρουν, έναντι της βουλευτικής αμοιβής, (χωρίς να γεννώνται δαπάνες συνταξιοδότησής των) τις υπηρεσίες του Βουλευτή, δηλαδή  ψήφιση ή καταψήφιση των Νομοσχεδίων, που θα φέρνει η Κυβέρνηση προς ψήφιση,  έλεγχο των πράξεων ή παραλείψεων της Κυβέρνησης, κοκ). 
Ειδικές επιστημονικές επιτροπές της Βουλής, για κάθε θέμα και τομέα, θα παρέχουν τις γνώσεις και τη γνωμοδότησή τους, ώστε ο κάθε βουλευτής, πριν την ψήφο του, να έχει γνώση των τεχνικών λεπτομερειών του θέματος .
Πριν αναλάβουν τα καθήκοντά τους θα περνούν ένα ταχύρρυθμο (1 – 2 μήνες) σεμινάριο άσκησης των καθηκόντων τους.  
Μία τέτοια σύνθεση της Βουλής, πέραν των παραπάνω αναφερομένων πλεονεκτημάτων :

·         Καταργεί την υπέρογκη κρατική χρηματοδότηση των κομμάτων, αφού δεν θα αντιμετωπίζουν πλέον τις (τεράστιες) προεκλογικές δαπάνες, που δημιουργούν και οικονομικές εξαρτήσεις προσώπων και ολόκληρων κομμάτων.

·         Μειώνει σημαντικά, την υφιστάμενη κρατική δαπάνη προς τις συντάξεις των βουλευτών, οι οποίες δεν θα υπάρχουν, πλέον, για τους κληρωτούς βουλευτές.

(-)    Το προεδρείο της Βουλής θα συγκροτείται από ανώτατους δικαστικούς, επιλεγόμενους επίσης με κλήρωση για τακτά διαστήματα ή θεματικές συνεδριάσεις της Βουλής.

(-) Καταργείται η βουλευτική ασυλία  

(-) Αυστηρός έλεγχος του «πόθεν έσχες» κάθε προσώπου που ασκεί Δημόσιο λειτούργημα.

(-) Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ  θα αποκτήσει αυτοτέλεια . Ο έλεγχός της θα γίνεται από τη Βουλή. Θα ενισχυθεί ο θεσμός των κληρωτών ενόρκων.

(-)  Τα κόμματα θα παραμείνουν ως πολιτικοί οργανισμοί προβληματισμού, καλλιέργειας και έκφρασης πολιτικών θέσεων, ιδεών, θεωριών και απόψεων. 
Στη Βουλή, θα μπορούν να αγορεύουν (χωρίς δικαίωμα ψήφου) οι εκπρόσωποί τους, πριν από την ψηφοφορία κάθε Νομοσχεδίου, ή επερώτησης, ή ελέγχου κυβερνητικής πράξης, κλπ., ώστε να ακούγεται η θέση του κάθε κόμματος  από το Σώμα των Βουλευτών.

(-) Θα διευκολυνθεί η ΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ  ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΩΝ,  ώστε ο λαός να έχει όσο γίνεται περισσότερη συμμετοχή στις κεντρικές σημαντικές αποφάσεις  της Πολιτείας.

(-) Οι ποινές για κατάχρηση του δημόσιου χρήματος θα γίνουν βαρύτατες, με χρόνο παραγραφής, τον διπλάσιο για όμοια παραπτώματα του κοινού ποινικού Δικαίου .  

Η εφαρμογή των Αρχών της Δημοκρατίας στην οργάνωση της λειτουργίας του κράτους, είναι που εγγυάται, αναλόγως του βαθμού εφαρμογής των,  την ασφαλή, δίκαιη, παραγωγική, προστατευμένη και ευχάριστη διαβίωση του πολίτη μέσα στην κοινωνία του.

Έτσι, σήμερα, που η εφαρμογή των Αρχών της Δημοκρατίας στην οργάνωση της λειτουργίας του κράτους είναι παγιδευμένη (από την κρατούσα αντίληψη της κομματοκρατίας) και βρίσκεται σε πολύ χαμηλό βαθμό, είναι αναλόγως πολύ χαμηλός και ο βαθμός  της παρεχόμενης από το κράτος, δικαιοσύνης, ασφάλειας, παραγωγικότητας, προστασίας και ευχαρίστησης του πολίτη, στη σύγχρονη Ελληνική κοινωνία, όπως διαπιστώνουμε όλοι στην καθημερινότητά μας.  

Με την προτεινόμενη ριζοσπαστική και βαθειά τομή στο Σύνταγμα, αποκαθίσταται η εφαρμογή βασικών Αρχών της Δημοκρατίας,όπως η ανεξαρτησία των τριών εξουσιών μεταξύ τους, που έχει θυσιαστεί, για να ανέλθει το κόμμα στην κορυφή της ιεραρχίας της Δημοκρατικής οργάνωσης.

Οι λεπτομέρειες αυτής της Συνταγματικής διευθέτησης, που παρουσιάζεται εδώ στις πολύ βασικές γραμμές της, θα μελετηθούν από ειδικούς Συνταγματολόγους, ώστε το νέο σύστημα να λειτουργεί άψογα.

Όλα αυτά, μόνο με έναν τρόπο μπορούν να πραγματοποιηθούν : Με τη θέληση του Ελληνικού λαού, εκφρασμένη δημοκρατικά, στο Σύνταγμα, με έναν τρόπο αδιαμφισβήτητης Δημοκρατικής νομιμοποίησής τους,  διότι  πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη μας ότι, το «σύστημα της κομματοκρατίας», είναι πολύ καλά οχυρωμένο μέσα στο πλέγμα νομοθεσίας που αυτό το ίδιο έχει υφάνει και οργανώσει, αλλά και στο, ευρύτατα απλωμένο, πλέγμα συμφερόντων και γενικευμένης συνενοχής που έχει οικοδομήσει περίτεχνα, ώστε να προστατεύεται και να αναπαράγεται μέσα σε αυτό.                                                                                                            

Μιλάμε λοιπόν για Βαθειά τομή στο Σύνταγμα,  η οποία ίσως  απαιτήσει τη σύσταση Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης.

Αυτό, βέβαια, είναι μία τυπική προϋπόθεση.

Η ουσιαστική προϋπόθεση που πρέπει να υπάρξει, είναι η ευρεία λαϊκή απόφαση, απαίτηση και εντολή για μία τέτοια βαθειά τομή.

 Η πραγματοποίηση αυτής της βαθειάς τομής στο Σύνταγμα, θα προσφέρει στην Ελληνική κοινωνία τεράστια ώθηση προόδου αφού:

·         Θα απομακρυνθούν οι δυνάμεις της συντήρησης μίας καταστροφικής πολιτικής νοοτροπίας και πρακτικής (αυτή της κομματοκρατίας), οι οποίες οδήγησαν την Ελληνική κοινωνία στο αδιέξοδο της συνθηκολόγησής της για παράδοση άνευ όρων του ζωτικού και στρατηγικής σημασίας χώρου, της Εθνικής μας Οικονομίας. Αναφερόμαστε στο υπάρχον πολιτικό προσωπικό, βαρειά ένοχο της καταστροφής που επέφερε η δεσπόζουσα νοοτροπία της κομματοκρατίας, υπό την οποία λειτουργούσε όλα αυτά τα τελευταία 35-40 χρόνια της "μεταπολίτευσης".

·         Θα απεμπλακούν προοδευτικές δυνάμεις που, (όμηροι της αναξιοκρατίας που γεννά η ημετεροκρατία της κομματοκρατίας) βρίσκονται σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής, δέσμιες κομματικών επιδιώξεων που, άλλοτε δεν αντιλαμβάνονται, άλλοτε καθυστερούν και άλλοτε ματαιώνουν προοδευτικές ιδέες και πρακτικές, αναλόγως της κομματικής λογικής της στιγμής.

_____________________________